Did it, loved it ....

Na anderhalve week het leven van een Pelgrim is het weer tijd voor een teken van leven. Samengevat; het was bijzonder, heel bijzonder. Compleet met het laten groeien van een baard, waarvan ik er nog niet helemaal achterben of dat mij wel staat, het bijwonen van een mis in Jaca en de woorden van een beschonken katholiek genaamd "Angel" gaven er toch iets bijzonders aan. Een beproeving die me door de Pyryneeen veel kracht gaf, maar waar ik pas gek genoeg de laatste 20 km de pijn voelde. Wellicht kwam dat door de regen, of omdat ik met mijn zotte kop me had ingeprent geen gebruik meer te maken van het voorste kleine blad en er toch aardig wat bergen op de route lagen. Een kleinigheidje zou Teus zeggen. Het enkelwandige tentje was aan de binnenkant vaak net zo nat als aan de buitenkant en omdat het weer omsloeg duurde het steeds langer voordat de boel weer droog was. Reden genoeg om te switchen naar goedkope hostals. Af en toe een heerlijk bed en soms verlangde ik ook weer naar mijn oncomfortabele luchtbed. In de strijd "Mens tegen Machine" kom ik als winnaar uit de bus. Enkel een krakende knie en enkel bot op het zitvlak zie ik er weer bijna uit als een jonge griekse god, compleet met baard (ik laat hem nog even staan voordat er fotos verschijnen. De fiets had het zwaarder te verduren... een gebroken spaak en de trapas was aan vervanging toe. Als zoon van Henk "zo sterk als een tank" was deze uitslag natuurlijk al bij voorbaat te verwachten. Er zijn hier een aantal zaken die me bevreemden... zo zie je hier met name hangouderen, weten de knappe spaanse vrouwen zich aardig te verstoppen en verklaren zo het lage geboortecijfer. Nou ben ik natuurlijk niet te moeilijkste en zoek graag nog even door om te kunnen helpen. Aan de overlijdensberichten met fotos kan ik maar niet wennen en in het 10 jarig bestaan van het Guggenheim museum en meer dan 10 miljoen bezoekers en het positieve effect hiervan op Bilbao, maakt het voor mij nog steeds een weinigbetekende stad. Eerlijk gezegd de enige teleurstelling tot nu toe. Wellicht omdat ik kapot na elf uur fietsen aankwam, mijn kamer op de tweede verdieping was en mijn fiets mee omhoog moest en omdat er buiten flink gebruik werd gemaakt van verboden middelen. De reis naar Santiago was een om nooit te vergeten. Het verzamelen van stempels in het "Credencial" was zeker niet belangrijk, maar het vermeende graf van de apostol Jacobus bracht toch iets bijzonders. Iets wat gauw weg is als je al het commercieels erom heet ziet. Angel zei dat als je de "Camino" hebt gedaan, je voorgoed verandert ben. Nou wil ik niet direct zover gaan, maar het brengt je wel waarvoor ik deze reis aan het maken ben....voelen. Ik ga jullie niet vervelen met alle mooie dorpjes etc, maar sluit af met de woorden van de door ons alle geliefde knuffelmarrokaan (in Spanje is 10% allochtoon) Ali B.... Twee vingers in de lucht